Geçmişin İzleri

​Şehrin eski binalarının üzerine müzik serpiyorum,
Dökülmüş sıvalarına, çukurlu yollarına,
Sevimsiz bir dev gibi yükselen yeni apartmanlara;
Şalvarla dolaşan, beyaz eşarplı kadınlarına,
ve saçları fönlü olanlarına,
Çocuğunu çekiştirenlerine,
Mobiletinin hemen yanında, kahvehanelerde sigarasına sarılan ve koşuşturan adamlarına,
Pazar yerlerine,
Çaycılarına, esnaflarına ve çarşılarına,
Yolun yanında uzun bir kolye gibi uzanan turunç ağaçlarına,
Antik şehre,
Bulutların ardındaki güneşe,
Kahverengi, sarı ve yeşilin her tonundaki dağlarına,
Taşları ayıklanmış tarlalarına,
Bir dolmuşun içinde,
Çocukluğumun Aydın’ına müzik serpiyorum.
.
Ve bu kez bambaşka gözlerle bakıyorum geçmişimin izlerine.
Çocukluğum, ergenliğim ve her geliş gidişimde yaşadıklarım,
Neyi görmek istersem onu görüyorum,
Görmek istediklerimle müzik serpip,
Kendi oyunumu oynuyorum.
.
Göğüs kafesimin içinden bakıp görüyorum sevgilim,
Daha hafifim artık,
Artık daha hafifim.
.
29 Ocak 2020. Aydın.