 Kaçmak istiyorsun, anlıyorum. Arkana bakmadan çekip gitmek geliyor içinden, Bıktım diyorsun belki, İçinin kanamasından yoruluyorsun çokça zaman. Sesler fazla geliyor, Sözler ağır geliyor, Çok acıyor, Çok acıtıyor. Bağırmak, çağırmak öfkeni birilerinden çıkarmak istiyorsun belki, Belki en çok dönüp kendini bıçaklıyorsun. Tavana gözlerini dikip her ayrıntısını ezberliyorsun, Kıvrılıp iki büklüm halının üzerine, kurbanlığına sarılıyorsun. ‘İstemiyorum’ diyor o ses durmadan içinden, ‘Artık bunları yaşamak istemiyorum. Hep böyle mi olacak?’ . Seni görüyorum. Seni duyuyorum. Seni anlıyorum. Seni hissediyorum sevgilim. . Ve öyle çok istiyorum ki kalbine sarılıp şunu söylemeyi: Kaçma, Acından kaçma, Korkundan kaçma, Suçluluğundan, utancından, kıskançlığından, öfkenden kaçma, Kal kendinin yanında. İzin ver; ışık uzansın karanlıkta kalana. Görülmek isteyene kucak aç, İçinde kal. Telefonuna uzanıp başkalarının hayatlarıyla kıyaslama artık kendini. Sigaranı ateşleme, Şeker basma acıyan yanına. Yargılarını yavaşça bırak kenara. . Yılma sevgilim, Kendine şefkat göstermekten vazgeçme. Nefes al. Kendine sarıl. Nefes al. İçinde kal. Ve eğil kendi önünde, Kalktığında yeni seni yaşayacak kadar güçlenmen için kendine yardım et. Kendine yardım et. Ve fısılda kalbine başkasından duymaya ihtiyaç duyduğun her şeyi. Kendine yardım et. . Seni seviyorum. ❤️ 14 Şubat 2020. İstanbul-İzmir.
0 Comments
 Sevgilim, Kalbin var ya, o kıymetli kalbin, ...kendini içeri buyur ettiğinde genişler en çok. Çaresizce sevgi beklediğin anda gelmeyen sevgiyi kendine verdiğinde, Saklanmadan, bir cesaret kalbinin içini açıp gösterdiğinde, Masumiyeti, galibiyete tercih ettiğinde, Kendi filtrenden değil de sevginin gözlerinden görebildiğinde, ‘Seni seviyorum’u, ‘Ya sen?’ diye sormadan söyleyebildiğinde, Gözlerini ayırmadan karşındakinin gözlerine kilitlediğinde, En gergin anında nefes alıp karşındakine alan açabildiğinde, ‘Şu an alana ihtiyacım var’ diyebildiğinde, Kendin kadar karşındakini, karşındaki kadar kendini önemsediğinde, Düştüğün yerden kalkmak için yardım istediğinde genişler kalbin. Ve sarılabildiğinde senden hiç de haz etmeyen o eski dostunun göğüs kafesine, Affedemeyeceğini sandığın her şeye bir gün saf şefkat hissedebildiğini gördüğünde, Seni kafesinde tutan düşünceleri bir bir gönderdiğinde, Tüm dünya ‘Yapamazsın’ diye bağırırken ‘Kendine güvenmeyi seçtiğinde’, Korkundan korkmayıp gözlerinin içine içine döndüğünde, Nefes alıp verdiğinde, o bir daha nefes almadan önceki an var ya; işte o an kendini sonsuzun kucağına doğru teslim ettiğinde... ...genişler kalbin. Sen yeter ki kendini içeri buyur et. Ruhum fısıldadı. Yeni Ay. İstanbul. Temmuz 2019. Sana dünyada her şey çok güzel diyemem, Hayatın pamuklu bir yol olduğunu söyleyemem. Karanlık yoktur diyemem. Ne kendime ne sana söyleyebiliyorum bunu. Acı var, çok acı var, evet. Bu acının içinde seni parlamaya davet edebilirim ama. Acıya rağmen sevgide kalmaya, Güzel olanı, az gördüğün ışığı çoğaltmaya, Kendi yüzüne gülümseme yerleştirmeye, Gökkuşağına bakıp heyecanlanmaya, Zeytin ağacına hayran olmaya, Çiçeğin tomurcuğunun üzerine titremeye, Her doğan çocuğu kendininki gibi sahiplenmeye, Dünyayı evin, kalbin gibi görmeye, Önce kendine sonra herkese sarılmaya, Ve gerektiğinde sadece durmaya davet edebilirim. Dünyada her şey çok güzel diyemem, Güzeli görmeye, içini güzelleştirmeye ve onu paylaşmaya davet edebilirim ama seni. İnsanın gücü buradadır çünkü Birliğin gücü buradadır. Ve güneş hepimizin üzerine böyle doğacaktır.  Işığın kanatları, İçine kör bakan gözlerden saklar kendini. O zaman insan, Kendine verilmiş hazineyi bilmeden dolaşır, Uyanık bir uykuda. . Ben kördüm sevgilim bir vakit, Altın gibi, okyanus gibi, hava gibi parlak, ferah, ışıklı ve hafif eller geri verdi bana gözümün ferini, Göğsümün içindeki kafesin kapısı o zaman açıldı, Kalbimdeki ışık bedenime saçıldı. Dev boynuzlu bir geyik çıktı dilimin üzerinden, Zift dolu bir zaman boşaldı göremeyen gözlerimden, Kanatlarını gördüm ışığın. Uykudan uyandım. Ve, Dedim: Aklımın, fikrimin sahibi Sen’sin, Sen ol. Beni aldı, geriye Söz kaldı. . İçimde dört mevsim bir güne sığıyor sevgilim, Güneşim, ayım ve yıldızlarımla, Koca bir evreni her hücresinde taşıyor ciğerlerim. . Dönerken ışığın çemberinde, Açtım kollarımı duruyorum, Nefeslerim derin, Kalbim Sen’in. Soruyorum: Neredesin? Bağırıyor tüm kainat: Her yerdeyim, Aşk ileyim. Şubat 2020. Ya-Vaş-La Yavaşla sevgilim. Her adımında daha önce hiç dikkat etmediğin ayrıntıları göreceksin. . Nefesini yavaşlat sevgilim, Her nefes alışın ve verişinde dünyan genişleyecek, hissedeceksin. . Yemeğini hazırlarken, yerken, bulaşık yıkarken, evi temizlerken, duş alırken, saçlarını tararken, yanıt verirken, tepki göstermeye meylettiğinde yavaşla. . Ve bak gözlerinin içine, Gözlerinin sana söylediklerine. . Yavaşladığında an senin, Yavaşladığında irade senin. Yavaşladığında yaratımın planını işitmek kolay. Yavaşladığında bedenin gevşek. . Yavaşla sevgilim. Ayrıntıları görmek ve duymak için. Hızlanmak ve derine dokunabilmek için yavaşla. . Müzik: Sirgun Kaur- Ma |
Ben'den Bana, O'ndan Bize. senden Sana.Kendime Notlar'ın bu bölümü yolda gördüklerimi videolara kaydettiğim, dizelere dönüştürdüğüm ve seslendirdiğim online bir arşiv. Kalbinde titrerse yolun şarkısı sen de izle, dinle ve notlar gönder bana. ArşivlerKategoriler |
RSS Beslemesi
