Sana göndermediğim mektuplarla dolu çekmecem.
Söz geçirmez duvarlar varmış, senden öğrendim. Ama, hayır, artık kelimelerini sildim zihnimden dedi bir dostum dün. Sen de denesene...? Ama denemezsin, Hayır, denemezsin, Artık denemezsin. Kuşlar da senin şarkını söyletmez oldu. Bulutlar senden bahsedince sus pus oluyor. Kalbimin kırıklarını dize dize şiir yapıyorum ve Çizgilere basmadan yürümeye çalışıyorum hala bazen sokakta. Kulağımda tıngır mıngır bir gitar Seni dizelere bölüp sindiriyorum. Sokak kedileri ben ne yaşarsam yaşayayım huzurla uyuyor bankların üzerinde. Onlara hep çok özeniyorum. Bana öğretsinler istiyorum: Kirli, evsiz, belirsiz ve huzurlu, özgür uykuları. Sana göndermediğim mektuplarla dolu çekmecem. Bu da onlardan biri. Ama almazsın sen o mektupları. Hayır almazsın. Artık almazsın. İstanbul, Temmuz 2019.
0 Comments
Leave a Reply. |
Yazar'Benim gibi kendisini azıcık da olsa garip hisseden birileri varsa bu satırları okuyan bilmeli ki: Ben, Ben'im, Biz, Bir'iz ve hayatın tek anlamı Ol'duğum(uz) gibi Ol'abilmek. Arşivler
Mayıs 2020
Kategoriler |