Karıncalara Sor

​Kalbin sözünü duyduğumu, önüme düşen kuş tüylerinden anlıyorum.
Sözcükler, adımlarımla birlikte omuzlarımdan ayaklarıma doğru dökülüyor.
Onlara demiyorum ‘şu iyi ya da şu kötü’ diye.
Birlikte güzel duranlarını sayfalara yazıyorum.
Bazıları toprağa karışıyor öyle ayak tabanlarımdan akıp.
Sözün gerçeğini duyduğumda saate bakıyorum,
Saatler kendini tekrar ediyor:
11.11, 22.22, 15.15
Onay almış gibi seviniyorum,
​
‘Evren beni duydu’ diyorum.
Sonra ‘Evrenin kendisi benim zaten’ diyorum.
İçim dışımı, dışım da içimi duymuş oluyor.
Tepemde tiz bir ses yeşil papağan,
Gökyüzünde bana bakan bir bulutu yarıp ‘Doğru yoldasın’ diyor.
‘İstersen karıncaya sor’
Karıncalar mutfak penceremin önünden koloni kurdu.
İpek yolu adeta.
Eğilip onları izliyorum. 
Sanki tek tek birbirleriyle selamlaşıyorlar.
‘Karıncadan spiritüel hayvan mı olur ya?’ diyorum.
Ne zaman duygularım sıkışsa evde sular kesiliyor,
Ne zaman enerjim karışsa bir bardak düşüyor elimden tuzla buz.
Telefonumun notlar bölümüne yazıyorum şiirlerimi.
Bazen yolun tam ortasında ilham geliyor.
İlham dediğin bazen görünmüyor ortalarda
Ondan, bana uğradığında dünya umrumda olmuyor.
Açlığım, tokluğum, kalabalıklığım, çokluğum umrumda olmuyor.
Küçük kız çocuklarının saçına taktığı ışıltılı iplikler gibi,
Işığın kelime halini tutup tutup yazıyorum notlarıma.
Yazmak bana iyi geliyor.
Dans etmek bana iyi geliyor.
Güneşe, denize, buluta açmak kalbimi bana iyi geliyor.
Bana iyi gelenlerin listesini yaptım;
Umudu da bana iyi gelenler arasına koydum
Sonra,
Göğüs kafesimi boydan boya açtım.
İçinden yol gibi sözler çıktı.
Kalbimin olduğu yerden geçen yollara çiçek ektim.
Aşkın uzun halinin değdiği yerlere ağaç,
Biraz şiir, biraz resim ve bolca hayal sürdüm üzerine.
Kapadım günlerce.
Usanmadan suladım kalbimi.
Kapandım çiçeklerimin çıktığı yere doğru.
Kendimi anladım.
En sonunda kendimi anladım...
‘Kendim haricinde herkesi mutlu ettim’ yazıyor Kadıköy sahilde,
Yazının altına ‘Sonunda kendi kalbimi mutlu ettim’ yazmak istedim.
İlk durağın yerini kendi kalbim yaptım.
Önüme 11.11’de bir kuş tüyü düştü ve bağırdı yeşil papağan gökyüzünden
Yeni bir yola çıkma zamanım geldi sevgilim; 
İnanmazsan karıncalara sor.
İstanbul-Bodrum Mayıs-Temmuz 2018

---