Güllerle dolu bir bahçeden geçiyorum sanki hızla, Mis gibi koku hücrelerime işliyor, Öyle ki, Gözlerimden, Sözlerimden, Nefesimden taşıyor binbir renkli gülün kokusu. Güllerin dikenleri çiziyor tenimi sevgilim, Feda diye bir şey yok biliyorum. Kanarsam, bil ki iyileşiyorum. İyileştikçe ‘hep beraberliğimizi’ daha net görüyorum. Hepimiz aynı gemide, dalgalı denizde kürek çekiyoruz. Biri yorulduğunda omzunu tutuyor kalbimiz. Tenimi öpüp iyileştiriyor melekler, Adına kabile deniyor. Sayelerinde daha hızlı koşmaya dayanabiliyorum. Ve her yanım gül, her yanım umut, her yanım ışık, Gözümü ufuktan bir an olsun ayırmıyorum. Kalbimi büyütüp yelken yapıyorum. Essin hayatın rüzgarı dilediğince Her olan’a güveniyorum. İstanbul-Fethiye 1.Seviye Kundalini Yoga ve Meditasyon Eğitmen Eğitimi’ne giderken. Aralık 2019.
0 Comments
Leave a Reply. |
Yazar'Benim gibi kendisini azıcık da olsa garip hisseden birileri varsa bu satırları okuyan bilmeli ki: Ben, Ben'im, Biz, Bir'iz ve hayatın tek anlamı Ol'duğum(uz) gibi Ol'abilmek. Arşivler
Mayıs 2020
Kategoriler |