Sevdiklerim Üzerine

Keep Your Smile. Cihangir 2016.

Sevdiklerim Üzerine
Bu mesajı okuyan sevgili dostum,
Bu sabah rüzgar süpürmüşken gökyüzünden bulutları ve parlarken yıldızlar evrenin ışıklı gözleri gibi başımın üzerinde ben düşündüm uzun uzun şu hayatın neyini sevdiğimi...
İçimdeki orkestradan bir müziktir döküldü önce: https://www.youtube.com/watch?v=puN0ebZfT_k   
Sonra dedi ki kalbim:
 
Balonları,
Ayçiçeklerinin güneşe duyduğu sevdayı,
Ayın en dolu halinden alnımın tam ortasına düşen gümüş rengi dokunuşu,
Kuşların maharetle kullandığı kanatlarını,
Gökkuşağını ve doğanın her rengini,
Güneşin doğarken ve batarken hayata saçtığı turuncuyu,
Kertenkelelerin minik ejderhalar gibi görünen sevimli yüzlerini
Seviyorum.
 
Issız bir iskelede oturup ayaklarımı rüzgarda dans ettirmeyi,
Toprak gördüğüm ilk yerde fırlatıp atmayı ayakkabılarımı,
Hayatın hınzır metaforlarını,
Omzumu öpmeyi bir de
Seviyorum.
 
Eski arabaları,
Ve hızla giderken o arabaların içinde elimi camdan uzatıp rüzgara dokunmayı
Ağaçlara sarılıp onlara sorular sormayı,
Gözümün değdiği herkesi kalbimle sarıp sarmalamayı,
Derinlerimde yüzmeyi ve hayallerde kanat çırpmayı,
Büyük adımlar atarak dünyayı dolaşabilme hayalimi,
İnsanları kahkaha atarken görmeyi
Seviyorum.
 
İçtenlikle söylenen her ‘Teşekkür ederim’i, her ‘Seni Seviyorum’u, her ‘Özür Dilerim’i,
Önüm sıra uçuşan kelebekleri,
Gökyüzünde masallar anlatan bulutları,
Aşkın gerçek halini,
Seviyorum.
 
Zıplayan yeni doğmuş keçileri,
Kedilerin asaletini, kulaklarını ve kuyruklarını,
Köpeklerin güldüğünü görmeyi,
Sarılmaları, sarmalanmaları,
Terk edilmiş bir evin doğaya teslim oluşunu,
Motorsiklet sürerken boynuma bir şal atıp rüzgardaki dansıyla neşelenmeyi,
Ayaklarım patlayana kadar dans etmeyi,
Güzel dostlarla hayatı öpmeyi,
Seviyorum.
 
Masalları, anlatılmamış tarihi,
Çemberler içinde kollarımı açıp dans etmeyi,
Meditasyonla sonsuzlukta gezinmeyi,
Rüyalarımdaki garip gerçekliği,
Özgürlüğüme ket vuran ne varsa serbest bırakmayı,
Sınırlarımı teftişe çıkıp, duvarlarımı yıkmayı, dinlemeyi, sorgulamayı
Kendimi dönüştürmeyi,
Seviyorum.
 
İnsanın, insandaki, doğanın ise tüm yaratımdaki zehiri almasını,
Tüm nehirlerin sesini ve sessizliğini,
Kalabalıklarla birliği ve hürce tek başınalığı,
Huzurun omuzlarımı hafifletişini,
Seviyorum.
 
Tamir çantalarını,
Kalabalıkta neşeyle yenen yemekleri,
Rakıdaki anasonun hatıralarımdaki hoş sedasını,
Kalbimden akıp giden sevgiyi hissetmeyi
Seviyorum.
 
Nezaketi, zarafeti, bilgeliği, empatiyi ve dürüstlüğü,
Çocuk olmayı,
Kadın olmayı,
Öğretmen olmayı,
Yaşlı olmayı,
Neşeli olmayı,
Seviyorum.
 
Hatırlatmayı insanlara özün ışığını,
Hayallerime liderlik etmeyi,
Yeni olan her şeye ilgi duymayı ve keşfetmeyi,
Yağmur altında dans etmeyi,
Rüzgarın tenimi okşayan elini,
Kalbimden dudaklarıma akan gülümsemeyi
Seviyorum.
 
Hiçbir şeyin tesadüf olmadığını kendime kanıtlamayı,
Ayna karşısında kendime sorular sormayı,
Kaos içinde kahkaha atmayı,
İnsanların içine bakmayı,
Taşlardan öyküler çıkarmayı,
Dut ağaçlarından dallarına uzanmadan önce izin almayı,
Her sabah yeni bir ‘ben’ ile tanışmayı,
Seviyorum.
 
Yılın ilk karpuzunu neşeyle dişlemeyi,
Yolda yürürken tanımadığım insanlara selam vermeyi,
Yeni insanlarla tanışıp, akıllarını dinlemeyi,
Sevginin bolluk ve bereketini,
Herkesin eşit, hür, özgün ve uyum içinde yaşadığı bir dünya düşüyle keyiflenmeyi,
Ezber(imi) bozmayı,
Kendimle dalga geçmeyi,
Seviyorum.
 
Peki sevgili dostum sen neleri seviyorsun bu dünyada?

(Kasım 2016, Güneşli Ev-İstanbul)