Tek başınalığınla var olmak: İçini yuva haline getirmek. Yuvan ile her gün sabır ve itinayla ilgilenmek. Perdelerini güneşe açmak. Isıtmak üşüyen yanlarını. Nefeslerinle havalandırmak sıkışmış olanı. Duyamadığını dinlemek. Göremediğine bakmak. Hislerine hassas olmak. Kendinle el ele yürümek. Sebepsiz gülümsemek. Boşluğa atlamaya cesaret etmek. Umut kuşanmak. Beslemeyeni kesmek, besleyeni sulamak. Arayışın yerine ‘oluş’u koymak. Durmak ve izin vermek. Kabul etmek. Ağırlanmak, ağırlamak. Şefkatte kalmak. Yumuşamak. Hafiflemek. Kalabalıkken de yalnızken de tek başınalığınla kucaklaşmak. 🌻 Senin aran nasıl kendinle?
0 Comments
Bağımlılıklara, hissetmeye katlanamadığımız duyguları dondurmak ve hissizleşmek için yöneliyoruz. 🌱 Erken yaşlarda, ailede ebeveynler arasındaki ilişkiden ve/veya ebeveynlerin çocuğun duygularını görmezden gelmesi dolayısıyla ya da yakın çevreden ‘kendin olma, iyi ol, uslu dur, sakin ol, bağırma, konuşma, ses çıkarma’ mesajına maruz kalan çocuk hayatta kalmak için maskeler geliştiriyor. Çoğunlukla bu maskelerden biri gülümseyen, ilgili, sevgi dolu ‘görünen’ ve dışarıda, toplum içinde takılan maske; bir diğeri ise kendi başına kaldığında ya da ikili ilişkilerde bir süre sonra yüzeye çıkan öfkeli, korku dolu, saldırgan ve aslında acı çeken kimlik. Yogi Bhajan bir dersinde kişinin kendiyle ilişkisini de aynen böyle anlatıyor: ‘Sen ve Sen arasındaki mesafe uzadıkça kendine ettiğin ihanet de derinleşiyor’ diyor. Bu mesafeyi bastırmak için gözler dışarıya çevriliyor. Mesafeyi alkol, sigara, ilişkiler, uyuşturucu, yemek, takıntılar, hatta belirli hallerle (depresyon bağımlılığı, öğrenilmiş çaresizlikler) kapamaya çalışıyoruz. Fakat bu yol, bu mesafe, hissizleşerek değil ancak hissetmeye cesaret ederek ve tüm kimliklerini masanın üzerine koyup gözlerinin içine baka baka kabul ederek yürünebilir. Kendini kabul etmek diyoruz ya hep dönüp dönüp işte tüm bu hallerini görebilmekten bahsediyoruz bunu derken. Hiçbiri çirkin ya da yanlış ya da eksik, yetersiz veya kötü değil. Sen sandıklarının tümü sadece inançların. Zamanında öyle olduğuna karar verdin ve şimdi bu kararını yeniden değerlendirebilirsin. İlerleyebilirsin. Özgürleşebilirsin. Her gün biraz daha. Çünkü sen, sonsuzluğun insan bedenindeki halisin. Sat nam. Kendi içinde bir şeyleri dönüştürürken annesinin karnını henüz terk etmiş bir bebek gibi görmelisin kendini. 🌻
. Nasıl ki bir bebek günde birçok kez sütle beslenmeye, gazının çıkmasına, altının değişmesine ve en önemlisi sevgiye ihtiyaç duyuyorsa ‘yeni doğan sen’in de benzer ihtiyaçları vardır. . Sevgisiz, bakımdan yoksun, ilgiden uzak hiçbir bebek büyüyemez. Kendini de öyle gör. . Dönüşürken sevgilim: Kendini yiyecekle, meditasyonla, dostlarınla, nefesinle, içtiğin su ile, gördüklerinle besle. Uykuna özen göster. Hareket ettir bedenini de, düşüncelerini de. İhtiyaçlarını olduğu gibi kabul et ve istisnasız karşıla. Ağlamaksa ihtiyacın ağla, gülmekse gül. Bir bebeğin yaptığı gibi her şeye akışında izin ver. Sabırlı ol kendine karşı, yargısız ol. Bir bebek gibidir içindeki sen. Yalnız bırakma kendini. Sarıl kalbine, sarıl, sarıl, sarıl. . Sat nam. ❤️ ‘Bana güzel olduğumu söylüyorlarsa, güzelim.’ ‘Bana zeki olduğumu söylüyorlarsa, zekiyim.’ ‘Bana iyi olduğumu söylüyorlarsa, iyiyim.’ ‘Bana ihtiyaç varsa varlığımın bir değeri vardır.’ ‘Fikrime danışılıyorsa ‘doğru’ şeyler düşünüyorum.’ Peki kimse bana bir şey söylemez, benden bir şey istemez, bana ihtiyaç duymazsa ben kimim? Bundan tamamıyla özgürleşebilir miyim? Kendi sağlıklı sınırlarımı çizip, kendime ve karşımdakine eşit hoşgörü, önem göstererek, dengeli şekilde hayatın keyfini sürebilir miyim? Kendimi bir bütün olarak görebilir ve kucaklayabilirsem, evet. 🌻☀️ Bu cümleler çok havada kalıyor bazen, biliyorum. ‘Kendi bütünlüğünü görmek ve kucaklamak ne demek?’ Bütünlüğü görmek için önce kendine izleyici olabilmek gerekiyor. İzleyici olabilmek için de bir yere kaçmadan içine dinleyici olmak... Gördüklerini kabul etmek ve en kabul edemediklerini de kucaklamak, şefkatle genişlemek için kendinle el ele çalışmaya devam etmek kendi bütünlüğünü tanımanın ikinci adımı. Bu adımlar her gün yeniden atılıyor. Sabırlı olmak ve zihinsel, fiziksel ve ruhsal açıdan istikrarla beslenmek gerek. Yani: Kendini farklı koşullar, ortamlar, stres etmenleri altında izlemek, tanımak ve içsel hareketlerini yargılamadan kabul etmek, gerekiyorsa dönüştürmek üzere kendine şefkat göstererek çalışmak. Başkasından beklediğin her neyse kendine sunmak. Kendinle hayatın tadını çıkarmak ve bu ışığı çevrenle paylaşmak. Zira kişi ihtiyaç duyulma ihtiyacından, anlamlı bulunma ihtiyacından, görülme ihtiyacından özgürleştiğinde kendi özgünlüğünü yaşayabilir ve kendi varoluşunu koşulsuz sevebilir. Kendi ışığınla parlamak dediğimiz kavram ancak bu şekilde hayata geçirilebilir. Yine, ‘bir şey yapmana gerek yok sadece ‘ol’ yeter’ derken bu kastediliyor. Bu hal, yalnızca bu beklentiden özgürleşildiğinde deneyimlenebilir. Sat nam. Dün Sat Hari (@4sathari) ile konuşurken bana Yogi Bhajan’ın öğrencilerine üç şeyi söylemeyi yasakladığını hatırlattı: - Yapamam. - Bilmiyorum. - Hazır değilim. 🙂🌱 Kundalini Yoga’da dramaya hiiiç yer yok. 🌻 Yogi Bhajan, ‘Yapamam’ sözünü reddetmeyi öğretir çünkü bunun yerine ‘Her engeli aşmanın bir yolu vardır’ı yerleştirmek ister. İnsan olma sanatını öğrenen kişinin yani gerçek bir öğretmenin kriz yönetimi konusunda uzmanlaşması gerektiğini söyler. Sorun ve hikayeye değil çözüme odaklı yaşamaya ve genişlemeye yöneltir. Kurban psikolojisine kapılmanı önlemek ve ‘devam etmeni’ sağlamak ister. ‘Bilmiyorum’ demene de izin vermez çünkü sezgileri kullanan bir insanın her şeyi bilebileceğini öğretir. Bu öze güven çalışmasıdır. 9 saniye kuralını hatırlatır. ✨ İçine konsantre ol, nefes al, nefesini tut ve sorunu sor, 9 saniye içinde yanıt duymak için kalbinin kulaklarını açarsan gelecektir. Sat Hari bana sıklıkla ‘Bilmiyorsan, öğret’ ya da ‘Kendi kendinin öğretmeni ol’ der. ‘Lider olmanın en önemli gereklerinden biri budur’ diye ekler. Spiritüel yolda yürüyen kişinin sözlüğünden ‘Hazır değilim’i mümkün mertebe çıkarması gerekir. Çünkü bazı adımlara hazır olmak zaten mümkün değildir. 🎸 Genişleme, güven alanının dışında vakit geçirildikçe sağlanır. Beyin bile güven alanının dışında kendisine nöral yollar oluşturuyor. Bazen kendi dışına çıkmak, bazen bir başkası için öne atılmak, bazense geri çekilmek için yükselen cesaret, Kundalini Yoga öğretisi için en yüksek erdemlerden biridir. Sen hayatında bu üç ifadeyi ne sıklıkla kullanıyorsun? Bugün bunun üzerine düşünmeye ne dersin? Sat nam. Kaosa, depresyona ve endişeye bağımlı olunabileceğini hiç düşündün mü? Negatiften beslenme alışkanlığının olabileceğini? Geçen yıl Avrupa Kundalini Yoga Festivali’nde bağımlılıklarla ilgili katıldığım bir atölyede depresyona bağımlı olduğumu fark etmiştim. Melankoliye kapılmak ve depresyona girmek benim için bir güven alanı halini almıştı. Ne de olsa hareket bile edemeden donmanın, üzüntünün ve acının içinde kalmanın tanıdık bir yanı vardı. Bana korkutucu gelen bu alanın dışına çıkmaktı. O tanımadığım alanda kim olacağımı bilemediğim için güvenli alanımda kalıyordum. (Bunu bilinçle değil farkında olmadan yapıyordum.) Üstelik bir şeyler yolunda gitmeye başladığında da hep ‘Şimdi kötü bir şey olacak’ hissiyle boğuşuyordum. ‘Her şey bu kadar iyi gidemez’ diyordum. Hatta süper bir şey olduğunda içten içe gerildiğimi, bu gerginlikle hiçbir şeyin tam olarak tadını çıkaramadığımı fark ediyordum. Egom bir nevi bu alanı bırakırsa öleceğini, zarar göreceğini, hazırlıksız yakalanacağını sanıyordu. Ve evet kimliğimin depresyona, kaosa, endişeye tutunan yanının ölmesi demekti bu. Tüm bunlara verdiğim muazzam gücü geri almak demekti. İspanya’da rahatlama üzerine çalıştığımız bir gün bedenimde, zihnimde, duygularımda daha önce hiç tatmadığım bir durağanlık olduğunu fark ettim. Kalbim sakin bir ritimde atıyordu. Zihnim o anda ve bomboştu. Kaslarım pamuk gibiydi. Kendiliğinden bir gülümseme vardı sanki bedenimde. O an içim öyle bulutsuzdu ki gücümü alan o bağımlılık kalıbını en çıplak haliyle gördüm. Şöyle diyordu: Ölüyor muyum? Hasta mı oldum? Bana neler oluyor? 🤭 Evet bir yanım ölüyordu ve gerçeğime yeniden doğuyordum o an 🌻☀️ Oturduğum yerde biraz daha gevşedim ve bu inancımın bana bugüne kadar sağladığı tüm hizmetler için teşekkür edip nefesimle bedenimden uzaklaştırdığımı hayal ettim. Hafta boyunca çalışmalara hep bu inancı gözlemleyerek devam ettim. Sonrasında da inanç kalıbını yakın takibe aldım. Günlük pratiğime bu konuda kendi gücümü geri almamı sağlayacak unsurlar ekledim. . Bol terlemeli egzersiz, meditasyon, beslenme düzenlemeleri, olumlamalar, sosyal çevremden aldığım destek. Süreç, iniş ve çıkışlarla hala sürüyor. Sabırlıyım ve işe yaradığını, daha merkezimle olduğumu görüyorum. Her gün hayata daha fazla güveniyorum. Her gün hayatın yoganın kendisi olduğunu hatırlayıp anlarda daha uzun nefesler alıyorum. Daha farkında, daha canlı, daha güçlü ve daha bilinçli yaşamak için. Sat nam. Yaralara tamamen iyileşene dek sabırla bakıldığında, En karanlık sokaklarda tekrar tekrar volta atıldığında, Kendi gölgende de aydınlığın kadar rahatladığında, Zamanında acı olan tatlanır. Zayıflık şefkate sarılıp bilgeliğe dönüşür. Herkes, içinde bulunduğu bilinçle, elinden gelenin en iyisini yapıyordur, kabul edilir. Şefkat gösterecek kadar yumuşamıştır çünkü kalbi saran zırh. Duvarlar kabulle kanatlanmıştır. Kalbi kırılmazlığa kavuşturan, özgürleştiren yol budur. Gerçek güce uzanan yol budur. Işığına sahip çık. Sen ve Sen arasındaki boşluğu yürü. Ibiza-Barcelona 2019 İçimi bana ait bir gezegen gibi görüyorum. Bunu, uzun bir süredir kendimle iletişim kurma yöntemi olarak kullanıyorum. Yaşadığım bir deneyimde kendimi anlamak için ya da meditasyona başlamadan önce gözlerimi içeri çeviriyorum ve kendi gezegenimin o anki halini hayalimde canlandırıyorum. Nefesimin ritmi, kalbimin atışı, karnımdaki hisler, kaslarımın gevşek ya da gergin oluşuna odaklanıp o anki ruh halimi anlıyorum. Ocak’tan bu yana yine derin bir kazıya girişmiş durumdayım. Gezegenimde volkanlar patlıyor, depremler oluyor, fırtınalar, seller, tsunamiler, kuraklıkta bitkilerim kuruyor... ...ve tüm bu kıpırdanmalar yepyeni bir yaşam alanına, yepyeni yeryüzü şekillerine hayat veriyor. İçim, eline bir çekiç ve çivi almış, gezegenimin çekirdeğindeki yeni beni, bir kez daha şekillendiriyor. Her darbe benim için çok önemli bilgilerle geliyor ve kendime son dönemde öğrendiklerimin notlarını tutuyorum yine. Mickey Mouse gibi Bakmamak Sat Hari geçenlerde ona gönderdiğim bir fotoğrafa bakıp ‘Sana bakınca Mickey Mouse’un gözlerinden çıkan kalpleri değil, bilinç görmek istiyorum’ demişti. :)) (Evet, komik ama her zamanki gibi kışkırtıcı ve düşündürücü.) ‘Hayata bilinçle bakmak ne demek?’ ve daha önemlisi ‘Ben Mickey Mouse gibi mi bakıyorum ya!?’ diye uzun uzun düşünmüştüm. :) Biliyorsun son bir aydır Kaş’tayım. Uzun yollar yürüyorum, sessizleştirdiğim ne varsa sesini açıyorum, tam bakmaya dayanamadığım kuyulara iniyorum, dağlarıma tırmanıyorum. Ve gezegenimdeki tadilatları izlerken geçen gün yine bir anda hem yaşadığım deneyimi hem de Sat Hari’nin ne demek istediğini anlayıverdim. *(O ana kadar hiçbir anlam ifade etmeyen minik bilgilerin toplanıp aha! anına beni taşımasına hayran oluyorum.) Şöyle ki... Bazen olumsuz bulduğumdan, olumsuz olarak yargıladığım yönlerimden, can sıkıcı farkındalıklardan, gerginlikten, tartışmadan o kadar korkuyorum, o kadar sıkılıyorum ki, her şeyi görmezden gelmeyi seçiyorum. Böylece aslında bakmam, ilgilenmem ve kendimi anlamam gereken bir alanı yok sayıyorum. Ve yine bazen bu durumum sınır koymama, ‘Hayır’ dememe de engel oluyor. Bir gülümsemenin ardına gizleniyor tüm bu direnç bazen. Hayata bilinçle bakmak burada devreye giriyor. Her an kendinin farkında olmak yani. Özellikle beni geren, rahatsız eden, o karnımda kıvranmaya neden olanın içinde kalmak. Gelişim ve genişleme en bakmak istemediğim neyse oradan geliyor. Bu noktada iki seçeneğim var: Çıkanı bastırmak ya da iyice gözlerini oraya dikip, olanı olduğu gibi görmek. ‘Yalnızca ol’ deniyor ya. O rahatsız alanda da olduğun gibi olabilmeyi başarmak bunun bir parçası... ...ya da benzer bir deneyime kadar konuyu ertelemek de bir seçenek... Cesaret İşte tam bu noktada cesaret devreye giriyor. ‘Önemli olan yaşamak değil, bu hayatı ne kadar cesaretle yaşadığın’ diyor ya Yogi Bhajan, hah işte bu sözü anlayabileceğim anlardan biri buna benziyor. Bahsettiğim alanın içinde kalmak kabul ediyorum ki çok kolay ve hoş değil. Tüm bağımlılıklarımız rahatsızlık hissinden, acıdan uzak durmak için değil mi? İnsan acıdan kaçınmak için her şeyi yapıyor, anlıyorum, biliyorum. Ama bilinç o anda bana ‘Bakman gereken yer tam da burası’ diye işaret ediyor. O işaret elime çekici alıp kendimi yeniden şekillendirmeye oturduğum an oluyor. Evet, takdir edersin ki Mickey Mouse bakışı atmak pek kolay değil bir yanına çekiç indirecekken ya da gezegeninde bir volkanın patlamasına ve bir köyü yerle bir etmesine şahitlik edecekken. Buna şahitlik edebilmek cesaret istiyor. Cesaret en çok kendini yeniden doğururken gerekiyor yani. En çok direndiğin yeri öpmek oluyor bazen de. Kendi egonun ‘Ben! Ben! Ben! Benim isteklerim! Benim ihtiyaçlarım! Benim kurallarım!’ dediği yerde şefkatte kalıp karşındakine alan tutabilmek ya da yeri geldiğinde kendine bu alanı açabilmek büyük cesaret gerektiriyor sonra. Affetmek istemediğin, sarılmak istemediğin anda şefkati seçmek ya da. Seçim yapmak. Bilinçli olmak seçim yaparken. Ezbere yaşamamak yani. Sanki böyle anlarda içimde fiziksel olarak bir duvarı yıktığımı hissediyorum. Tam kalbimle karnımı kaplayan o alanda bir zorlanma yaşıyorum ve eğer o çekiç darbesini vurup, kendi zihnimi yönetmeyi başarabilirsem, itebilirsem duvarlarımı tüm gücümle sonsuz bir sevgi ve şefkatle yıkanıyorum. Ama bu, dediğim gibi cesaret gerektiriyor. Sonra kendimle bu şekilde konuşmak da cesaret gerektiriyor...sessizlikte yıllardır yarım yamalak baktığım tüm acılar yüzeye doğru çıkıyor çünkü. ‘Acıdan ve hata yapmaktan kaçtığın için hayatı yaşayamamak’ sözü içimde yankılanıyor. Nefes alıp, bir kepçeyle acıyı yüzeye doğru çıkarıp, burnumdan verdiğim nefesle dışarı bırakıyorum. Bu anlarda çarmıha gerilmiş İsa gibiyim. Bir anlığına ‘Neden?’ diye sorsam da nefesim sayesinde teslim olacak cesareti bulabiliyorum. Ve evet, azalıyor acım. İşe yarıyor. Cesaret özgürlüğü beraberinde getiriyor. Değerini Anlamak Son dönemde üzerinde durduğum bir başka konu da ‘değerlilik’ anlayışım. Görüyorum ki kendime biçtiğim değer hep başkalarının beni beğenmesi, haklı, güzel, sağlıklı, mantıklı, adil, çekici, akıllı, yaratıcı (...burayı her türlü sıfatla doldurabilirsin) bulması üzerine. Kendimi başkalarının gözünden, ilgisinden, beğenisinden yola çıkarak değerlendirdikçe küçük, küçücük kutucuklara sıkışıp kalıyorum. Hal böyle olunca ben kim oluyorum? Uyum sağlamak ve özgünlüğünle, ahenk içinde sosyalleşmek arasındaki çizgi nerede? Hoop yine Mickey Mouse bakışlarıyla bilinçli yaşamak arasındaki çizgiye dönüyorum. Uyum sağlamak adına nelerden ödün veriyorum? ...ve ahenk içinde, kapsayıcı olarak, alan tutarak sosyalleşirken nerelerde esnemeliyim? Bunun kararını vermek, bunu görebilmek, zırhlarını bir bir sökmeyi gerektiriyor. Al sana bir cesaret konusu daha. ‘Başkalarının’ tanımlarını kendi geçmişlerinin filtresiyle yaptıkları düşünüldüğünde kendi değerimi başkasının gözünden belirlemek kendime yapabileceğim en büyük haksızlıklardan biri değil mi? Bir dostum bana ‘Her tanım bir sınırlamadır’ demişti. Kendimi başkasının gözünden ‘değerlendir’diğimde, o kişinin geçmişte edindiği deneyimlerden kendine hazırladığı filtreden bakarak kendimi bir başkasının benim için hazırladığı kutuya koymuyor muyum? Bundan özgürleşmenin tek yolu buna farkındalık getirmekmiş, yeni yeni anlamaya başlıyorum. Her an uyanık olmak... Her an. En yelkenleri suya indirdiğim, kendimi en çaresiz, en onaya, sevilmeye muhtaç hissettiğim anda hemen kendime dönüyorum ve mümkünse bedenime dokunup kendimle şuna benzer bir konuşma yapıyorum: ‘Şu an nasıl hissettiğini görebiliyorum ve ben senin yanındayım. Her şey yolunda. Sen nasıl hissedersen hisset, başkaları senin hakkında nasıl düşünürse düşünsün, hata da yapsan, çukura da düşsen, göklere de çıksan ben hep buradayım. Seni, olduğun gibi koşulsuz şartsız kabul ediyorum. Hep hatırla, senin güvenli alanın göğüs kafesinin tam ortasında sadakatle atan kalbin. Kendin olmak güvenli. Güvendesin. Rahatla. Rahatla. Rahatla. Güvendesin’ Ve bunu yaparken derin nefesler almaya ve bedenimi bilinçli olarak saç diplerimden başlayarak rahatlatmaya devam ediyorum. Herkesi Memnun Etmek Zorunda değilim ‘Bunca zamandır yoga yapıyorsun hala nelerle uğraşıyorsun?’ ‘Bu kadar acı çekiyorsan neden yoga yapıyorsun?’ ‘Biraz da sen kaşınıyorsun, deşiniyorsun.’ ‘Sen bile bunları yaşıyorsan demek yoga işe yaramıyor.’ İşte hayatımın son 5 yılının en klasik cümleleri. :) (Buna bir de burada ‘Herkes Yoga Eğitmeni oldu’ ekleniyor.) Şöyle bir histeyim: Karşımda bir kapı olsa mesela ve birileri gelip onun kapı olmadığını iddia etse ne yaparım? Ben sevgili, kapının kapı olduğuna başkalarını ikna etme sorumluluğundan kendimi azad ettim. ‘Yoga seni mükemmel yapmayacak. Yoga seni, sen yapacak’ derken Yogi Bhajan kendini bir bütün olarak tanıman, anlaman ve kabul edip kucaklaman için ihtiyaç duyduğun bilinç ve farkındalığa yoga ile ulaşabileceğini söylüyor. Kendini özgürleştirmek için önce demir parmaklıklarını kesmen gerekiyor. Bunu yaparken çeşitli hallerden geçiyorum, geçiliyor. Bu, bir yol ve ben kendimi bildim bileli ‘Neden bu hayattayım?’, ‘Ben kimim?’ sorularını soruyorum. Benim için başka türlüsü mümkün değil. Kapıma aşığım ve başkalarını onu görmeleri için ikna etmeye enerji harcamak yerine kapıyı arayanlara rehberlik etmeyi kendime yol edindim. Herkesi memnun etmek zorunda olmadığını anladığım için şükrediyorum. Bunu tekrar tekrar anlamak, anladığımı uygulamak beni gerçekten özgürleştiriyor. Yani bu son dönemde sevgili, Mickey Mouse gözlerime biraz olsun bu farkındalıkları eklemeye ve eklediklerimi de sindirmeye çalışıyorum. Haftaya önce İstanbul’a sonra da İspanya’ya, Simrit ile Canlılık ve Stres üzerine çalışmaya gidiyorum. Kalbimden geçen bilgileri dökerim buralara zamanı ve yeri gelirse. Şimdilik... Sat nam. Kaş, Mayıs 2019. Zihnimizden bir göz kırpışında binlerce düşünce hızla geçiyor.
Ama bazı düşünceler var ki yaşama sevincimizi, ilhamımızı, keyfimizi alıp götürüyor. Bunların ‘bazılarına’ ‘bize hizmet etmeyen’ ya da ‘zararlı’ düşünceler diyoruz. Bazılarına diyorum çünkü bazı düşünceler de bizi değişkliğe davet ettiği için ego çatlamaları enerjiyi düşürür gibi oluyor. Bu ikisini birbirinden ayırmak için bazı sorular soruyorum kendime:
Yanıtları bulup kendimle nezaket, sevgi ve sabırla konuşmak ve konuşmayı ihtiyaç duyduğum kadar sürdürmek iyileşmeyi adım adım getiriyor. Ne dersin? Bence denemeye değer. Sat nam. İlişkiler benim için kendimi bildim bileli kendimi ve hayatı anlama konusunda bir laboratuvar gibi. Kundalini Yoga’da ‘İlişki, en yüksek yogadır’ deriz. Zira özellikle duygusal ilişkiler, en yakınlarımızla olan iletişimimiz, hassasiyetlerimizi daha hızlı ortaya çıkarması açısından hayata dair aldığımız kararları en net şekilde gözlemleyebileceğimiz, tek başımıza olduğumuzda vermediğimiz tepkilerin birden hareketlendiğini görebileceğimiz bir alan. Bu alanda yaptığım okumalara geçtiğimiz aylarda Amir Levine ve Rachel Heller tarafından kaleme alınan Bağlanma isimli kitap eklendi. Aşkı Bulmanın ve Korumanın bilimsel yolları üzerine kurgulanmış araştırmalardan ve analizlerden oluşan bu kitapta enteresan bulduğum noktaları kendime aldığım notlarla birlikte sizinle paylaşmak istedim. Keyifli genişlemeler :) Kitaba göre dört tip bağlanma biçimi var: Güvenli Bağlanma: ️İlişkide yakınlaşmaktan rahatsızlık duymaz. ️ Partnerin sevgisinden endişe duymaz. ️İlişki hakkında güvenli. Güvenli bağlanan kişiler kolayca sakinleşir. Nasıl davranır? Çatışmaları harika yönetir. Kavga alanında savunmaya geçmez, yaralanmaz ve partnerini cezalandırmaz. Zihinsel açıdan esnektir. Eleştiriden tehdit altında hissetmez. Yöntemlerini gözden geçirmeye hazırdır. Etkin iletişim kurar. Partnerlerine duygularını özgürce, olduğu gibi ifade etmek onun için doğaldır. Oyunlara başvurmaz. Kolay yakınlık kurar ve sınırlar konusunda kaygısızdır. Çabuk affeder. Cinselliği ve duygusal yakınlığı bir tutar. Partnerlerine kral ve kraliçe gibi davranır. Partnerinin refahından sorumlu hisseder. İlişkide güven ortamı nasıl sağlanabilir? ☘️ Ulaşılabilir ol. Partnerinin gergin zamanlarına karşı duyarlı ol, ihtiyaç anında sana dönmesine, sığınmasına izin ver. Ona danış ve işler ters gittiğinde yanında ol. ☘️ Partnerinin sorumluluğunu üstlenmeden, içinde bulunduğu durumu yönetmeden, güven ve yeteneklerini yok saymadan kendi adımlarını atmalarına alan aç. ☘️ Özsaygılarını destekle, partnerini hayata dahil olması için teşvik et. Kaygılı Bağlanma: ️Yakınlık ister ama ilişkinin gidişatı hakkında güvensizdir. Aşırı hassas davranır. Partnerinin davranışlarından hemen morali bozulur. Tepkiseldir ve gergin deneyimin ardından sakinleşmekte zorlanır. Partnerinin duygu ifadesinin değiştiği anı diğer insanlardan daha hızlı tespit eder. Detayları ve beden dilini hızla okuyabilir. Fakat yargıya varma konusunda fazla aceleci davrandığında bu değişimi yanlış yorumlayabilir. Nasıl davranır? Yeniden iletişim kurmak için aşırı girişimlere soyunur: Defalarca arar, mesaj atar, e-posta gönderir vs. Geri çekilir, küser, görmezden gelir. Çetele tutar: Aramasına ne kadar zamanda geri dönüldüğüne göre iletişim kurar, barışma hamlesini karşıdan bekler. Tepkisel davranır: İletişim esnasında gözlerini devirir, başka yöne bakar, ortamı terk eder. Terk etmek istediğini sıklıkla söyler ve ikna edilmek ister. Kıskandırmaya çalışır. İpucu: Kaygılı bağlananlar, tepki vermeden önce beklemeyi öğrenirlerse çevrede olan biteni çözmede olağanüstü bir yeteneğe sahip olabilirler. İpucu: Kendinizi ilişkide kaygılı, güvensiz ve takıntılı hissederseniz, kendinize bunun aşk değil muhtemelen harekete geçmiş bir ‘bağlanma sistemi’ olduğunu hatırlatın. Evrimsel anlamda gerçek sevgi iç huzur demektir. İpucu: Kendi yakınlaşma, ulaşılabilirlik ve güven ihtiyacını bastırma, ihtiyaçlarının bilincinde ol ve bunları acizlik, zayıflık olarak görme. Buna hakkın var. Kimsenin sana kendini bu yüzden suçlu hissettirmesine izin verme ya da bundan utanç duyma. Olduğun gibi ol. Partnerin bu halinle ihtiyaçlarına yanıt verebiliyor mu nötr olarak değerlendir. Bu kişiyle birlikte olmak için: Onun düşünce biçimini anlamaya çalışmak gerekir. Korkularını yatıştırmada başarılı ve duyarlı olabilirseniz sevecen ve adanmış partnerlere dönüşürler. Kaçıngan Bağlanma: ️Yakınlık ve samimiyet arttığında huzursuz olur. Partnerinin hisleri ve bağlılığı konusunda endişe duymaz. Duyarlıdır fakat bağlanma ihtiyacını baskılar. İlişkide kendisini bir şekilde hep yalnız hisseder ve partneriyle duygusal, zihinsel mesafesini korur. Partnerini olduğu gibi kabul etmek onun için mücadele demektir. Her zaman zihinsel bir mesafe ve kaçış planı vardır. Biriyle birlikteyken tam ve yakın hissetmek onun için kabul etmesi zor bir durumdur. Nasıl davranır? ‘Bağlanmaya hazır değilim’ diyerek senelerce birlikte kalır. Partnerinin kusurlarını bulur: Kötü giyiniyor, sesli yemek yiyor vs. İlişki içindeyken eski ilişkilerini ya da yalnız olduğu zamanları özler. İşler yolunda giderken aniden uzaklaşır. Geleceği imkansız ilişkiler kurar. İletişim kurarken zihinsel olarak ortamı terk eder, fiziksel temastan kaçınır. Sır saklar, meseleleri belirsiz bırakır. Başkalarıyla flört eder, partnerine acı vererek ilişkiye güvensizlik katar. ‘Doğru partneri’ bulduğunda her şeyin çabasız ilerleyeceğini düşünür. ‘Aşkı kendinden uzaklaştırma’ bilinçaltı kalıpları nasıl çözülebilir? 🦋 Zihninin stratejilerini tanı. Partnerinin aniden ‘doğru kişi’ olmadığını düşünüyorsan dur. Acaba bağlanma sistemini baskılamaya çalışıyor olabilir misin? 🦋 Yakınlığa ihtiyaç duyduğunu hatırla, kendine güvenmekle, yalnız kurdu oynamak aynı şey değil. Ortak desteğin genişletici etkisine odaklan. 🦋 Davranışları yanlış yorumlama eğiliminin farkına var. Eğilimini tanı ve dürtüsel davranma. 🦋 Güvenli bağlanan birini bul. Kaygılı bağlanma stiline sahip insanlar kaçınganlık eğilimini tetikler. 🦋 İlişki memnuniyet listesi tut. Partnerin hakkında olumsuz düşünme eğilimin olduğunun farkına var. Olumlu deneyimlere odaklan. 🦋 Hayalet eski sevgiliden kurtul. Geçmişte yürümeyen şimdi de yürümeyecek. Ondan neden uzaklaştığına dair bir liste de oluşturabilirsin. 🦋 ‘O kişi’yi aramaktan vazgeç. Partnerinin sana yakınlaşmasına izin ver. 🦋 Partnerinle birlikte aktivitelere katıl ya da birlikte hareket edebileceğin projeler yap. Böylece savunma ve mesafe koyma sistemleri daha az devreye girecektir. Bu alanı yakınlaşmak için kullan. Kaygılı&Kaçıngan Bağlanma: ️Hem yakınlaşmak istemez hem de partnerin hisleri ve ilişkinin geleceği hakkında endişe duyar. Tek başımıza dünyaya adım atma yeteneği güvendiğimiz birinin yanımızda durduğunu bilerek mümkün oluyor... Size destek olan ve yüzde yüz güvenebileceğiniz birinin elini tutabilme rahatlığı keşfetmek, gelişmek ve öğrenmenin kolaylaşmasını sağlıyor. Bu anlamda birbirine etle tırnak gibi güvenle bağlanan çiftlerin kariyer ve arkadaşlar konusunda daha sağlıklı eğilimleri var. Duygusal ihtiyaçları karşılanan birey üretime ve paylaşıma yönelir. 🏻 ...ilişkide partnerimiz bizi güvende hissettirmekte başarısız olduğunda o güveni sağlayana kadar girişimlerimizi sürdürmeye programlıyız... Beyin, partnerin fiziksel ve psikolojik desteğine ihtiyaç duyuyor. Flört döneminde, ilişkiye başlamadan önce sorulacak asıl soru ‘Beni seviyor mu?’dan ziyade: ⭐️İlişkide ve hayatımda kendi istek ve ihtiyaçlarımın farkında mıyım? ⭐️ Benim için ilişkiye girmek ne anlama geliyor? ⭐️ Bu insan yakınlık kurmaya açık mı ve uygun mu? Karışık mesajlar mı veriyor yoksa içtenlikle yakınlaşmakla mı ilgileniyor? ⭐️ Bu ilişkiye duygusal açıdan emek vermeye açık ve hazır mıyım? Bağlanma stilini anlamada beş altın kural: 🦌 Yakınlık ve samimiyet arayışında olup olmadığını netleştirin. (Kaçınıyor mu?) 🦌 İlişki konusunda ne kadar meşgul ve reddedilmeye ne kadar duyarlı olduğunu belirleyin. (Kaygılı mı?) 🦌 Tek bir belirtiye güvenme, başka işaretler de ara. (Kaçıngan davranıyor ama sen duygularını ifade ettiğinde çözüm arıyor ve üretiyor olabilir.) 🦌 Samimi ve açık ilişki konusunda yaklaşımını değerlendirin. (İhtiyaçlarını, düşüncelerini ve hislerini paylaşmaktan korkma!) 🦌 Yapılmayan ve söylenmeyen şeylere dikkat edin. Doğru partneri bulmak için: Tanıştığınız kişinin verdiği mesajları önceden okuyun ve taviz vermeyin. Neyin size uygun olduğunu ve neyin uygun olmadığını doğru değerlendirin. İlk günden ihtiyaçlarınızı açık bir şekilde ifade edin. Sizi mutlu edebilecek insanların var olduğu inancını benimseyin. Kendinize saygı ve sevgi gösterin. Bunu partnerinizden de bekleyin. Ayrılıktan Sağ Çıkmak: İlişkiniz bittikten sonra yaşanan yas, yoksunluk sürecini atlatmanız için kendinize sorun: - Partneriniz size düşmanca mı davranıyordu yoksa sizi el üstünde mi tutuyordu? - Duygusal şiddet belirtilerini deneyimlediniz mi? Ailenizden ve yakın çevrenizden destek alın. Kendinize ilgilenin ve (bu benim notum) mutlaka bir Kundalini Yoga dersine ya da bir Yeniden Doğum çalışmasına ya da nefes içeren herhangi bir aktiviteye uğrayın. Dünyada sizi bekleyen mucizelerin farkına varmak için kalbinizi açın. Her şey yoluna girecek, kendinize hatırlatın. Sat nam. |
Yazar'Benim gibi kendisini azıcık da olsa garip hisseden birileri varsa bu satırları okuyan bilmeli ki: Ben, Ben'im, Biz, Bir'iz ve hayatın tek anlamı Ol'duğum(uz) gibi Ol'abilmek. Arşivler
Mayıs 2020
Kategoriler |